تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشف‌رود 
امیریه ۳۷ شهر چهار‌هزارنفری 
کوی امیر(ع) را به پایتخت ترجیح دادم
برادرم که سه سال از من بزرگ‌تر است، به ورزش ووشو علاقه‌مند شده بود اما برای اینکه پدرم ناراحت نشود پنهانی به باشگاه می‌رفت. من نیز شش‌ساله بودم که همراه برادرم می‌رفتم. آنجا مجذوب حرکات نرم، هماهنگ و منظم ورزش ووشو شدم. برای مدتی بدون اینکه پدرم متوجه شود باشگاه می‌رفتیم. اما بالأخره پدرم با دیدن لباس‌های رزمی ما در منزل متوجه ماجرا شد. همان شب من و برادرم را صدا کرد و از ما خواست که درباره ورزشی که انجام می‌دهیم توضیح دهیم. راستش اول کمی ترسیده بودیم. بعد از دقایقی سکوت، برادرم گفت: من و عزیزالله مثل شما قوی‌جثه و تنومند نیستیم که بتوانیم کشتی بگیرم. اما قد و قواره کشیده و چابکی داریم و فرم بدنمان برای ورزش‌های رزمی مناسب است.
پله‌های نیمه‌روشن باشگاه را پایین می‌روم 20دقیقه زودتر رسیده‌ام. داخل باشگاه مربی در حال تمرین کردن با بچه‌هاست. دوسه نفر از والدین بچه‌ها نیز روی صندلی‌های چیده‌شده باشگاه نشسته‌اند و تمرینات فرزندانشان را تماشا می‌کنند. سن و سال بیشتر شاگردان کم و بین 7تا 10سال است. با حرکات دست و فرمان مربی، شاگردان با هماهنگی و نظم خاص حرکات خود را اجرا می‌کنند.
عزیز الله موجریان، قهرمان بین‌المللی ووشو و مربی باشگاهی واقع در محله امیرالمؤمنین(ع) است. او قهرمانان و ورزشکاران بسیاری را تربیت و تحویل جامعه ورزشی استان و کشور داده است. در گفت‌وگوی دوستانه با این ورزشکار و مربی باتجربه کشوری، خاطرات و اقدامات ورزشی او را بررسی خواهیم کرد.
پدرِ کشتی‌گیر، پسران ووشوکار
عزیزالله موجریان متول سال 1366 در گلوگاه استان مازندران است. خانواده موجریان وقتی عزیزالله خردسال بود به مشهد کوچ کرده‌اند. او ورزش (ووشو) را از سنین کودکی شروع می‌کند. «پدرم عباس‌علی موجریان از کشتی‌گیران قدیمی و حرفه ای استان مازندران است.
او برای ورزشکار شدن من و برادرم نیز حساسیت زیادی داشت. علاقه زیادی داشت که من و برادرم نیز مثل او به ورزش کشتی وارد شویم و راه او را ادامه بدهیم. اما زمانی که ما ورزش ووشو را انتخاب کردیم با خوشحالی از این موضوع استقبال کرد.»
او ادامه می‌دهد: برادرم که سه سال از من بزرگ‌تر است، به ورزش ووشو علاقه‌مند شده بود اما برای اینکه پدرم ناراحت نشود پنهانی به باشگاه می‌رفت. من نیز شش‌ساله بودم که همراه برادرم می‌رفتم. آنجا مجذوب حرکات نرم، هماهنگ و منظم ورزش ووشو شدم. برای مدتی بدون اینکه پدرم متوجه شود باشگاه می‌رفتیم. اما بالأخره پدرم با دیدن لباس‌های رزمی ما در منزل متوجه ماجرا شد.
همان شب من و برادرم را صدا کرد و از ما خواست که درباره ورزشی که انجام می‌دهیم توضیح دهیم. راستش اول کمی ترسیده بودیم. بعد از دقایقی سکوت، برادرم گفت: من و عزیزالله مثل شما قوی‌جثه و تنومند نیستیم که بتوانیم کشتی بگیرم. اما قد و قواره کشیده و چابکی داریم و فرم بدنمان برای ورزش‌های رزمی مناسب است. من که زیر چشمی به پدر نگاه می‌کردم هر لحظه منتظر خشم پدر بودم. اما برخلاف انتظار، او خواست که آدرس باشگاه را به او بدهیم تا برای تماشای تمرینمان بیاید.
فعالیت در رشته‌های مختلف رزمی
عزیزالله موجریان در هفت‌سالگی علاوه بر ووشو دیگر رشته‌های مختلف هنرهای رزمی(کونگ فو ، کاراته و کیک بوکسینگ و...) را نیز شروع می‌کند و در این راه افتخارات بسیاری به دست می‌آورد.
او در ادامه می‌گوید: با گذشت چندماه و حضور درکلاس‌های ورزشی استاد اکبر خادم لو موفق به گرفتن اولین گواهی‌نامه فنی در رشته ووشو در سال 1373شدم. بعد از گرفتن این مدرک در مسابقات مختلف باشگاه‌های شهرستان شرکت کردم و رتبه‌های برتر این مسابقات را به دست آوردم.
عضو ثابت مسابقات حرفه‌ای
اگرچه سن عزیزالله از سی گذشته اما هنوز در مسابقات شرکت می‌کند، چنان‌که می‌گوید: بسیاری از ورزشکاران بعد از گذشتن از سن سی‌سالگی به دلیل کم شدن توان جسمی و مشکلات زندگی ورزش حرفه‌ای را کنار می‌گذارند. اما خوشبختانه برای من تا امروز چنین اتفاقی نیفتاده است.
کسب مدال طلای مسابقات کونگ فوی بزرگسالان استان سال 1396 و مدال طلای هاپکیدوی قهرمانی کشور در سال 1397 از آن جمله است. همچنین همان سال در مسابقات کونگ فوی استان سه مدال طلای دیگر را در سبک‌های مختلف مبارزه به دست آوردم و این افتخار بزرگ‌ترین موفقیتی است که تاکنون در ورزش‌های رزمی به دست آورده‌ام. سال 99در مسابقات بین‌المللی انجمن صنفی ووشو جمهوری اسلامی‌ایران که با میزبانی تهران برگزار شد شرکت و مدال برنز این مسابقات را به دست آوردم.
در سال 1400 نیز با حضور مجازی در مسابقات المپیاد هنرهای رزمی که به میزبانی کشور ترکیه بود به نمایندگی از تیم هیئت کونگ فوی مشهد مدال طلای مسابقات را به دست آوردم. در این مدت مسئولیت‌های مختلفی را نیز برعهده داشته‌ام از جمله آن‌ها مربی و داور رسمی فدراسیون ووشو جمهوری اسلامی ایران، مربی و داور رسمی سبک فول کیک بوکسینگ فدراسیون انجمن‌های ورزش‌های رزمی، مربی رسمی‌کمیته دفاع شخصی و...
مربیگری در محلات حاشیه شهر
این ورزشکار با وجود دعوت به مربیگری از طرف تیم‌های بزرگ کشور و باشگاه‌های با اسم و رسم پایتخت، مربیگری در باشگاهی در محله امیرالمؤمنین(ع) را انتخاب کرده است. «بزرگ‌ترین مشکل بچه‌های بااستعداد حاشیه شهر نداشتن امکانات مالی است.
اگر ببینم کودکی بااستعداد است اما توان مالی ندارد برای رشدش چه از نظر مالی و چه معنوی کمک می‌کنم
شاگردی داشتم که حتی توان مالی خرید لباس رسمی ووشو را نداشت اما دارای استعداد خیلی خوبی بود او بعد از یک ماه در مسابقات استانی شرکت و مقام اول مسابقات را به دست آورد. این شاگرد بااستعداد در حال حاضر با داشتن 10مقام برتر کشوری در ورزش ووشو یکی از شانس‌های حضور در تیم ملی است.»
او ادامه می‌دهد: وقت ثبت‌نام استعدادیابی می‌کنم اگر ببینم کودکی بااستعداد است اما توان مالی ندارد برای رشدش چه از نظر مالی و چه معنوی کمک می‌کنم چون خودم در حاشیه شهر بزرگ شده‌ام و با درد این بچه‌ها آشنا هستم.
برادران قهرمان
این مربی ورزشی می‌گوید: سال1374 چون در حرکات نمایشی با چوب بلند و شمشیر مهارت خوبی داشتم در همایش‌ها و انتخابیه‌های مدارس و روز دانش‌آموز دربخش (تالو) حرکات نمایشی فردی را اجرا می‌کردم. این حرکات نمایشی خیلی زود مورد توجه مسئولان ورزشی استان قرار گرفت و من را برای اجرای حرکات نمایشی به مراسم‌های ورزشی دعوت می‌کردند.
من و برادرم مدتی در کنار ووشو، ژیمناستیک هم کار می‌کردیم تا بدنمان همیشه آماده و نرم باشد. آن‌قدر هم من و کمیل حرفه‌ای و سخت تمرین می‌کردیم که گاهی در مسابقات مقابل هم قرار می‌گرفتیم.
در جریان برگزاری مسابقات استانی ژیمناستیک، با برادرم به مرحله پایانی مسابقات رسیدیم و او به دلیل مهارتی که در حرکات نمایشی ژیمناستیک انجام داد مقام اول مسابقات ژیمناستیک و من رتبه دوم مسابقات را به دست آوردم. آن روز باشکوه‌ترین روز دوران ورزشی‌ام بود. زمانی که هر دو برادر برای گرفتن مدال بر روی سکو رفتیم احساس شادی و غرور وصف‌ناپذیری داشتم.
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
